Update 3

Allereerst... Duizend maal sorry! dat we jullie zo lang hebben laten wachten op de laatste update uit Marc&Liekes wonderland. Het is wederom een interessante tijd geweest, vol indrukken, contrasten, highs en toch ook n paar lows...al met al: intens.
We zijn geëindigd in Cambodja met ons laatste verhaal en hebben inmiddels behoorlijk wat kilometers afgelegd.

Na ons beladen bezoek aan Phnom Penh hebben we ons in het bruisende toeristen leven gestort en wereldwonder 'Angkor Wat' van onze bucketlist afgestreept. And a wonder it was....
We besloten dit indrukwekkende tempelcomplex op sportieve en vooral goedkope wijze af te leggen ipv ons de hele dag decadent in een tuktuk te laten rondrijden. Deze heeft de eerste plek in de categorie 'slechtste ideeën tot nu toe' zonder twijfel gehaald. Oh nee, er was ook nog iets met Jakarta en regenbuien of zoiets....
Het immens grote Angkor Wat, is onmogelijk in een dag te volbrengen, dus we beperkten ons tot het meest populaire centrum, inclusief Thomb Raider en Indiana Jones decor. Om 05:00 en vol goede moed, reden we de zonsopkomst tegemoet. Een romantisch begin van onze kennismaking met de prachtige gedetailleerde stenen tempels. De architectuur dat daarop volgde zorgde voor menig standje 'mond open', waaruit oooohh aaaahhh woooowww achtige kreten slaakten.
Deze verrukte kreten maakten echter al gauw plaats voor gejammer en geklaag onder een berg vol zelfmedelijden. De afstanden tussen de tempels waren in werkelijkheid niet te doen en de zon begon langzamerhand te steken, terwijl onze benen verzuurden.
Desondanks hebben we elkaar steeds op weten te krikken en kwamen we voldaan en vooral trots over de eindlijn.

Na Siem Reap (waar Angkor Wat z'n huis woont) vertrokken we richting het noordoosten van Cambodja, waar we in een plaatsje aan de Mekong verbleven, met de hoop hier zoetwater dolfijnen te spotten... Dit was ons helaas niet gegund, maar daarentegen maakte een bijzonder verblijf op een eiland in het midden van de Mekong dit meer dan goed. Op een eiland met een omtrek van zo'n 11 km, paden ipv wegen, waanden we ons terug in de tijd, terwijl we in een authentiek Cambodjaans onderkomen verbleven. S'avonds vierden we mijn verjaardag aan de hand van een groot familie diner, in een kring op de grond, voor we in een gezamenlijke ruimte ons bedje opzochten...

Wat dagen erop trokken we verder richting het oosten, om zo dichter bij ons doel te komen, namelijk; de grensovergang naar Vietnam. Weer zo'n impulsieve verandering van route..
Oftewel, everywhere the wind blows.....
We besloten het zuiden van Vietnam over te slaan, gezien het veel tijd in beslag zou nemen om heen en weer te gaan, waar onze tijd toch al zo beperkt werd door het 30 dagen visum. That devil visa. Een stoorzender in een easy going staat van zijn, wat je bij reizen beoogd. In plaats daarvan voel je je opgehaast om je reis te vervolgen aangezien je zoveel mogelijk van het land in die 30 dagen wil proppen. Luxeproblemen.....

Dat terzijde, WAT een goede keuze om naar Vietnam te gaan. Een land dat alles heeft wat je van Azië verwacht.
Hoi An; het midden van Vietnam, een kleurrijk, gemoedelijk, gezellig dorpje, dat iets weg heeft van Kopenhagen, Venetië en Willemstad mixed up.. En het meest Aziatisch ademde met haar kleurrijke lampionnetjes, Vietnamese hoedjes en sierlijke bootjes. Cruisend op de fiets, leidde de weg ons naar een adembenemend uitzicht over zee vanuit de bergen. Een plek waar je wel een tijd zou willen verdwalen...
Vanuit Hoi An trokken we verder naar het noorden, om vervolgens per motor (semi) de Ho Chi Minh route te trotseren. Een geweldige route van het kaliber 'knijp me even', zo vrij als een vogel al scheurend door de meest prachtige landschappen. Niet te vergeten dat we hier een bezoekje brachten aan the Paradise Cave... Een reusachtige grot, van een paar km lang, bezaaid met glinsterende stalagmieten en stalactieten (omvang dubbel D). Een grot zoals een grot bedoeld is...

Verder naar het noorden, waar de graden kelderden en het gemiezer toenam, trokken we via Hanoi naar het veelbelovende Halong Bay. Hier hebben we gelukkig een zonnige, heldere dag meegemaakt, waardoor deze trip ondanks de dalende temperaturen meer dan de moeite waard was. Op een local Ferry voeren we door de honderden magische bergen die uit het water popte richting Cat Ba Island. Hier hebben we uitgebreid de tijd genomen om onze volgende stappen te bepalen.
Het plan was om via SaPa de grens over te gaan naar Laos. Tot we naar onze begroting keken, die door wat financiële tegenslagen vanuit NL aardig geslonken was. We moesten met pijn in ons hart concluderen dat we onze vooropgezette reistijd niet konden afmaken, terwijl we al low low low budget leefden. Dit gaf ons zo'n onvoldaan en verdrietig gevoel dat we het 'Australië idee' wat serieuzer bekeken.
En voor we het wisten zaten we in het vliegtuig naar Sydney!! Met nog maar een paar honderd in onze pockets en een buidel vol opportunisme vertrokken we via Bangkok (wat voelde als een vertrouwde nostalgische thuishaven), richting down under.... Een mega contrast qua cultuur..; skyscrapers.., kangaroos en.. werken, our butts off. Een nieuw avontuur.

Inmiddels zitten we al ruim een week in het mooie, relaxte, healthy, sunny Sydney, bij de meest lieve mensen in de meest fijne wijk. Een mooie bijkomstigheid is dat ik binnen 3 dagen al een baan in me pocket had en Marc zijn certificaten heeft gehaald om de bouw in te kunnen hier. Gaat helemaal goed komen dus. We hebben ons neergelegd bij het feit dat we onmogelijk kunnen plannen waar we de komende maanden zullen staan en omarmen alles wat komt met open armen.

Het uitgebreide Ozzy verhaal volgt over een tijdje weer...
Dieptepunt, in het leven veels te ver weg van jullie: Marc zijn telefoon a.k.a. camera is gejat in Bangkok (we behoren tot een van de velen) met maanden aan foto materiaal... Snik..

....MAAAAAAAAAARRRRR.... Wait for it.........!!! We zijn er vandaag achtergekomen dat het back-up appje dat tijdens crisistijd een mislukking leek, onze kostbare fotootjes toch ergens in een wolkje in het mysterieuze internetland heeft opgeslagen en we deze dus vanaf vandaag terug hebben gevonden. Can I get a Halellujah!!!!!

Nog even uitvinden hoe we de foto's van het wolkje naar dit reisverslag kunnen kopiëren en dan zullen de beelden bovenstaande woorden complimenteren.

We love you all. En kom vooral eens langs.

Liefs